Osmanlı Devleti’nin Kuruluşuna Dair Bir Kimlik Değerlendirmesi'nden alıntı
Mustafa bin Muhammed'in İhlas suresi tefsirinden;
Hikayet Bayezide eyitdiler*: Sen su üzerinde yürürmişsin. Eyitdi: Balık dahi
yürür; bir pula satılur. Âdem balıkdan azîzdür. Eyitdiler: Sen havada uçarsın.
Eyitdi: Kuş dahı uçar, bir tenkeye satarlar. Âdem hoz huşdan azîzdür. Eyitdiler: Bân-ıla kâmet arasında Mekkeye varursın. Eyitdi: Cinnî dahı varur. Âdem hoz cinnîden azîzdür. Pes eyitdiler: Ya er kimdür? Eyitdi [hüvellezi hazzuhu mine’l-Allah] Yani er oldur kim, onun nasibi Allahdan Hüve** ola.
*geçişli f. (Eski Türk. ayıt-mak < ay-mak “demek, söylemek”) [Batı Türkçesi’nde daha çok eyit-mek şeklinde ve eydür “der, söyler” çekimiyle kullanılmıştır.]
**zamir. (Ar. huve) Arapça’da tekil üçüncü şahıs zamiri olup, Arapça klişeleşmiş bâzı sözlerde “Allah” anlamında ve Hüvesi hüvesine deyiminde geçer: Hüve’s-semîü’l-alîm: Allah işitici ve bilicidir: Başlarının ucunda alçıdan mânâsız çerçevesi içinde güzel bir hüve’s-semîü’l-alîm levhası asılıydı (Ahmet H. Tanpınar).
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.