kendisiyle tanışıklığım 16 yaşımda, sanıyorum çoğunluğun olduğu gibi benim de "yabancı"yla karşılaşmam sayesinde olmuş. olmuş, çünkü öyle not etmişim kitabın içerisine. bir sürü de not tutmuşum, şimdi yıllar sonra, elimin en son ne zaman ona gittiğini hatırlamadığım bir süre sonunda, bu boğucu pazar gününde, hiç planda yokken açıp yeniden okumaya başladım. yabancılaşmak için harika bir gündü çünkü. behemehal şuna şaşırmışım o günlerde: "davranışımızda olsun sevincimizde olsun kendimizi birlikte hissediyorduk." kimsenin kimseyle bu denli hemhal olamayacağına inancım özümün bir parçası olduğundan mı camus'nün kaleminden bu cümleyi okumanın gülünçlüğünden mi bilmem, soru işaretleri bırakmışım etrafına. bu cümlenin taşıdığı her anlama şaşkınlığım bugün de aynı, hiç değilse şüpheye düşecek kadar bu tabuyu yıkmak isterdim kendi zihnimden. ama olmamış. sonlara doğru da şunların altına titrek çizikler atmışım: "bana, sanki bir tramvay banketi önündeydim de bütün bu adsız yolcular, yeni gelenin gülünç taraflarını bulmaya çalışıyorlardı gibi geldi. bunun budalaca bir şey olduğunu çok iyi biliyordum. çünkü onların burada aradıkları gülünç bir şey değil, suçtu. bununla birlikte, aradaki fark öyle büyük de değildi. her ne hâl ise, o an kafamdan geçen buydu." bugün okurken beni hiç beklemediğim bir yerden vuran bu cümlelerin nereye dokunduğunu o günlerde tam olarak adlandıramadığıma eminim, oysa artık olduğum kişi biliyor, bütün dehlizlerimi. çünkü kendime dair ipuçları yakaladığım tek şey okuduğum kitaplara bıraktığım detaylar. böyle öğrendim kendime şefkatli davranabilmeyi, okuduğum şeylerin celladım olmasını böyle böyle önleyebildim. 16 yaşınıza kulak verin.

YabancıAlbert Camus · Can Yayınları · 2019111,7bin okunma

·

155 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

n.