II. Abdülhamit’in saltanat yılları dedektif ve polisiye romanının Fransa’da keşfedildiği ve İngiltere’de yükseldiği ve çevirilerle bütün dünyada okunmaya başladığı dönem olduğu için, bugün İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi’nde bulunan bu beş yüz çevrilmiş kitabın küçük bir “polisiye romanın başlangıç yılları” kütüphanesini oluşturduğunu söylemek yanlış olmaz.
O günlerden yüz küsur yıl sonra, Türkiye Cumhuriyeti’nde siyasi iktidarın Abdülhamit’i müstebit ama halkın sevdiği milliyetçi ve dindar bir padişah diye övgüyle tanıttığı ve yeni hastanelere adını verdiği günlerde tarihçiler bu polisiye romanları inceleyerek hayranlık duydukları Padişah’ın polisiye zevkini belirlediler. Otuz üç yıl tahtta kalacak son büyük Osmanlı Padişahı polisiye romanda melodramatik rastlantılardan (Eugene Sue’nün Paris’in Esrarı) ya da polisiye hikayeyi ve mantığı arka plana iten ucuz aşk hikayelerinin araya girmesinden (Xavier de Montepin) hoşlanmıyordu. Hikayede akıllı dedektifin, devlet ve polisle işbirliği halinde, çeşitli muhbir raporlarını dikkatle okuyarak, suçluyu zekice teşhis edip sorunu çözmesinden zevk alıyordu en çok.
Sayfa 158Kitabı okudu
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.