Anna Karenina
Evet, aşağılık, iğrenç bir insan! Benden başka hiç kimse de anlayamıyor bunu, bilmiyor. Ben de kimseye söyleyemiyorum. Dini de ahlakı da bütün, dürüst, zeki bir insan olduğunu söylüyorlar. Ama benim gördüğümü göremiyorlar. Sekiz yıl yaşamımı nasıl zehir ettiğini, ruhumda canlı ne varsa hepsini nasıl öldürdüğünü bilmiyorlar... benim de aşka, sevgiye gereksinimi olan canlı bir kadın olduğumu bir kez bile aklına getirmediğinden haberleri yok. Adım başı beni küçük düşürdüğünü, bundan çok hoşlandığını bilmiyorlar. Bu yaşayışımın iyi olduğuna kendimi inandırmaya çalışan ben değil miyim? Ama zaman geldi, kendimi artık aldatmayacağımı, suçlu olmadığımı, beni Tanrı'nın böyle yarattığını, sevmemin, yaşamamın gerektiğini anladım.
Sayfa 357 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
··
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.