Ismini daha önce hiç duymadığım 15 Edebiyatçımızın, yaşadıkları dönemin toplumsal ve bireysel konularını ele aldıkları eserlerinin nasıl unutulduğunu, aslında unutulmayacak eserler bıraktıklarını ve bu eserlerin değerli görülmeyip günümüzde basımlarının yapılmadığını ve yitip gittiğini eleştirmiş yazarımız. 15 Edebiyatçımızı araştırıp baktığım da bazi isimlerin 1000 kitap da bile var olmadığını gördüm. "İnsan iki kez ölür derler. Birincisi bedenimizde nefes alıp verme kesilince, ikincisi adımızı son bilen kişi öldüğünde."(syf 183). Bence bu eser, Edebiyatçılarımızın ikinci kez ölmemesi için basılmış bir kitap.
Aslında kitabı Atilla İlhan'ın şu sözleri de özetlemiş: "Niye ıkına sıkıla iki uzun hikaye yazabilmiş bir züppeye, büyük romancı diye sayfalar ayırıp, özel sayılar düzenliyoruz da, yaşadığı dönemin toplumsal ve bireysel panoramasını bir düzine 'baba' romanla çizmiş bir 'kalem erbabını' böyle hiçe sayıyoruz. Cinayet bu be!" (Syf 146)
Edebiyat, eleştiri-biyografi sevenler için okunmaya değer bir eser...