Stêra: Kırpışan bir ovayı geçerek geldim Quasimodo yazgısıyla Ben kürelerde meraklı eller Kuru çeşmeler özleminde Sonra doğurdun beni Kendimi içimde unutarak Nasıl sancımaz kaburgaların...

Keşfet

Kitaplar

Yazarlar

Okurlar

1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin

1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın

Şartlar Gizlilik Topluluk Kuralları Hakkımızda Reklam Verin İletişim Kütüphaneciler Dizinler Çerez Politikası

Ara

Stêra

@_sunaylmz·

12 Aralık 2021 13:48

Kırpışan bir ovayı geçerek geldim Quasimodo yazgısıyla Ben kürelerde meraklı eller Kuru çeşmeler özleminde Sonra doğurdun beni Kendimi içimde unutarak Nasıl sancımaz kaburgaların Ey haksızlık edebildiğim ilk insan Ey bitek toprakların sarsak yolu Alnıma yürüyen yaslı ve yorgun ordu Şakaklarımdaki revir Dudaklarımdaki çöl Ey benim güzel kızım kocalmış bebeğim Küçük, gün yüzü memelerinle bastırdığın O sevimli kitaplar Rotasına tutsak gemi Dağına tutkun gerilla Ey ellerimi bir kratere düşüren tedbirsizlik Ey şimdi belki de deniz gören bir balkona konan serçe Balkıyan keder Beni patlamış yara gibi bırakan gidişler oyuncusu Suyun ve sevilen yemeklerin kardeşi Ey aşkıma maruz kalan talihsiz mağdur Ey mutlak öpüşlerin gecikmiş tanığı Sorun sınandığı çıplak anın dehşeti Ey kollarımdayken özlemeye başlayan Ey yalnızca yağmurda ağlamayı sevdiği için Her yağmurda terk ettiğim, küstürüp gittiğim ilkokul Bir mağaraya yönelen korkulu merak Çıldıran uçurum Kırılgan ağız Yalnız gövdemle serpilen dostluk Ey sayrı sevişmelerin tedirgini Büyülü kıyılara biriken köpük Kayıp hazine Gizli geçit Şimdi ellerime değsen ölebilirim Canlı çiçekleri alabilirim Ölgün bir vazodan Ama ısrarlıyım ölebilirim de Geçmişim kavruk bir kederdi doğrudur Dört duvar arasında ördüm dünyayı Fosforlu harflerle ışıyarak ara sıra Sokağa çıktığım da olmuştur Terli bir yatağı yorduğum da Bana şair dediler - ne acımasız iftira! Öğütülmüş bir nehir yağdı şehre yağmur sandılar - ne büyük yanılgı! Bir kurbağayı öpmenin yolları vardır halbuki Ve yangından kurtarılacak ilk şey şudur Ve eğer tanrı yalnızsa bu kendi sorunudur Bir öpüş pençesiyle başlarım yüzümü karmaya Birbirine karışan anılarımızı toplarım Gömgök bir denize atlarım; başka esen yok Şimdi buğdaya kesmiş bir ovayı geçeceksin Çantanda bir renk üçgeniyle: Kırmızı, sarı, magenta, yeşil, mavi, cyan Kalk o mutsuz yataktan Unut balmumu tenindeki metalik elleri Beni hatırlamakla başla kaçan uykuna Hatırla beni bir kuyu dibiydim Yoksa kim tutar ellerimi Kimliğimi gören hangi şehir konuk eder beni Beni kim sever kim özler kim gözetir Serçeler uyandı hadi uyuma Kapatma atmosfer rengini Bak nasıl kanat açarım örtsün diye alnını Yolunu şaşırmış bir ay bir krizantem ve bir martı Konarlar dudaklarına iki nehrin ortasına yerleşir gibi Konar kurur parpazlanırsın kollarımda Sonra barok bir senfonidir yayılan ter Uyum sadelik ve koku Boşalır çekindik gözenekleri Susalım sudan çıkar çıkmaz öpüşür gibi Sen bir çınar altısın Her yanın serin gölge Her yanın çocuk parkı "Ben yağmurun kum saatiyim" diyor ya Melih Cevdet Ben de yağmurun kum saatiyim ben de

Dara yayınları

Jübile Selîm Temo

·

205 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Stêra