Asıl adı garip tatar olan ümit kaftancıoğlu 1935 yılında Ardahan`on hanak ilçesinin koyunhisar köyünde, yedi kardeşli bir ailede doğmuştur. Yoklukla ve çalışmakla geçen bir çocukluğu olmuştur. İlkokula gitmeden okuma ve yazmayı öğrenmiş ve bulunduğu köyde okulu bitirmiştir. Daha sonra 1940'tan beri enstitü olan karsı`ın susuz ilçesinde bulunan yoksul çocukların eğitimi için açılmış olan cılavuz köy enstitüsü`ne gitmiş ve buradan 1957 yılında mezun olmuştur. Enstitü bittikten sonra mardin'in derik ilçesinde(romanın konusunun geçtiği yer) 3 yıl öğretmenlik yapmıştır. Bir dönem TRT radyosu ve istanbul radyosun'da yapımcılık görevi yapmıştır. Birçok yerde sesinin gür çıktığı söylemleriyle tehditler alır ümit kaftancıoğlu.Eşi bir röportajda böbrek rahatsızlığı olduğu ve "sen ölürsen biz ne yaparız, hiç olmazsa çocukları düşün" dediğini belirtir. Ancak ümit kaftancıoğlu "Beni eserlerim yaşatacak, çocuklarım benimle iftihar edecekler. Onlara birşey bırakmıyorum ama bir raf dolucu kitap bırakıyorum." der cevaben. Ve 11 Nisan 1980 günü bir kör kurşunla hayatını kaybeder. Öncelikle kitabı okumadan yazarın hayatına göz gezdirmekte fayda olacağını düşünerek uzunca yer vermek istedim. Keza ümit kaftancıoğlu tıpkı yaşar Kemal gibi köy halkını, anadoluyu, haksızlığı, ağalık sistemini, siyasetin halka yansıyan kısmını çok iyi gözlemleyen yazarlar. Bu toprakların içinde doğup, herşeyi görerek ve yaşayarak tecrübe edip bizlere aktaran yazarlar. Siyasi kimlikleri bir kenarı koyarak hepimizin en büyük yarası insan kalabilmeyi çok güzel anlatan yazarlar. Muhakkak bu kitabını okuyun. Yaşar Kemal ince memed yazmış, demirciler çarşısı cinayeti yazmış.Ümit kaftancıoğlu tüfekliler yazmış. Yer mekan belki farklı ama yaşananlar aynı. Kitap kısa özeti: Mardin'in derik ilçesine atanan köy enstitü mezunu öğretmenler, borç, harç bularak memleketlerinden çıkarak gelirler ekmek yiyecekleri kapıya. Hepsinin aklında devlet kapısıdır, yokluk, yoksulluk bitecek, karınları doyacak düşüncesi döner durur. Oysa bambaşka şeyler yaşayacaklardır.Meğer ne Atatürk ilkeleri buralara uğramıştır ne hak ne adalet. Köy ağaların elindedir. (Kürt, ermeni çoğunlukta yaşar ve kitapta sıklıkla kürtçe cümleler geçer. Yazarın yazdığı şekliyle aktarılmıştır.) Necimoğlu aşireti ve kancolar yüküm sürer bu topraklarda. Toprak ağanın elindedir. Halk ağanın elindedir. Kazanç getiren birşey yok.(Dp hükümeti dönemi-adnan menderes) Kalacak yer zar zor bulurlar öğretmenler, hepsi birbirine yoldaş olur kimi muğladan gelmiştir, kimi ankaradan kimi sivastan.Yiyecek yok, sırtlarında giyecek yok. Bir dam içinde tek dertleri karınları doysundur. Maaş günü gelir maaş yok. Bir ay birinden borç alırlar diğer ay başka birinden. Böyle böyle öğrenirler Mardin'e devlet uğramaz. Ağaçlara boyun eğerler diğer köylüler gibi.Karınları doysun diye ses edemezler, kendi içlerinde haksızlığa karşı dururlarda iş dışarıda konuşmaya gelince korkarlar. Ağalar kendi içinde savaştadır. Biri ölür kimin vurduğu bilinmez arkası sorulmaz. Soranda yoktur zaten.

TüfeklilerÜmit Kaftancıoğlu · Ayrıntı Yayınları · 202028 okunma

·

288 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.