"Öz vatanımdan Türkiye'yi hiç ayırmadım ve ayıramam. Çünkü ben mesleki feyzimi bu vatanın müşfik kucağından almıştım. Bilirsin ki Harbiye'nin daha ilk sınıflarında iken saf bir kalp muhabbetiyle memleketin faydalı bir evladı, daha doğrusu fedakar bir zabiti olmaya azmettik. Ben bu azmimi Türk ordusunda bulunduğum sıralarda zannedersem ispat ettim. Fakat Enver Paşa hulusu niyetimi takdir yerine izzeti nefsimi rencide edecek hareketlerde bulundu. İçim sızlaya sızlaya istifaya mecbur oldum. Dünya Savaşı'nın başlangıcında ben İspanya'da bulunuyordum. Enver Paşa'ya bir mektup yazdım ve tekrar Türk ordusunda çalışmaya amade olduğumu ve emrine gireceğimi bildirdim. Ve hatta ingilizlerin Irak Krallığı'nı bana teklif etmelerine rağmen Türklere karşı kalbimdeki kardeş sevgisi bu teklifi reddetmeme sebep oldu. Ne çare ki merhumun kıskançlık damarı o zamanda dahi geçmemiş olduğu için arzum da öldürüldü. Harbi Umumi sonunda Enver Paşa Almanya'ya firar etmişti. Berlin'de kendisiyle karşılaştık. Benden özür diledi. Ne çare ki iş işten geçmişti."
Sayfa 85 - Aziz Ali Mısri
·
73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.