pusu
“İnsanlar ne yana gitseler, ölümlerine doğru giderler,” demişti bir gün Şeyh Edebali… Salt ölümün yeri, biçimi değiştiriyordu. Rahat yatagında ölmek… Eşkıya tarafından tutulmuş boğazları zorlarken ölmek, en iyi dostunun pususunda… Cellat olarak doğmuş Pir Elvan’ın ellerinde ölmek…Karısının verdiği zehirle, kocanın hançeriyle ölmek… Sonra bu ölümlü dünyada para için çabalamak… Şu birkaç saat önce, anası Bacıbey’in Bilecik kapıcılarının ayakları dibine yem olarak saçtığı maden parçaları için… Korkunçlu nesneydi para… Böyle bir yem olmasaydı, bu kadar kolay alınabilmezdi bu Bilecik Hisarı…
Sayfa 568 - İthaki yayınlarıKitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.