Dünya, insanın; beden, ruhun hapishanesiydi. Evet, elbette öyleydi. O gün, yıllar yılı yumrukladığı duvarların adını öğrenmişti. O gün, duvarlarının gerçek olduğunu öğrenmişti.
Aynada gördüğü yüz, onun hapishanesiydi. Dünya, Leyla’nın zindanıydı. Bilmişti.
Ve aynaların da iki yüzü vardı. Diğer her şey gibi.