Ah Macbeth, Olmasaydı sonun böyle! Şunu söyleyerek başlamak istiyorum. Eseri İş Bankası Kültür Yayınları, Hasan Ali Yücel Klasikleri Dizisinden okudum. Sabahattin Eyüboğlu'nun çevirisi. Oldukça başarılı bir çalışma olmuş. Yaklaşık elli sayfalık bir giriş ve önsöz yer alıyor eserde. Burada Shakespeare döneminde tiyatro, oyunlarının yayımlanması, Shakespeare'in dili, yorumlanması, eleştirisi, oyunlarının kronolojisi yer alıyor. Gerek edebi lezzeti, gerek verdiği mesajlar açısından okunası bir eser. Bir insan en büyük mutluluğa ne zaman ulaşır? Tüm istekleri gerçekleşince mi? Peki bu gerçekleşme her zaman olumlu bir sonuç mu doğurur? İskoçyalı bir soylu Macbeth. Etrafındakiler tarafından oldukça seviliyor ve başarılı bulunuyor. Hayatı bir yükseliş döneminde. Tam da bu dönemde geleceği hakkında kahinatta bulunan cadılar ile karşılaşıyor. Ne olursa da ondan sonra oluyor ve özünde olmayan davranışlar sergiliyor Macbeth. "Özünde olmayan" dedim evet. Çünkü onun aslında kötü biri olmadığını, gerek eşi Lady Macbeth tarafından psikolojik baskı altına alınmasının gerekse cadıların onunla iletişim kurmasının onun davranışlarına büyük oranda etki ettiğini görüyoruz. Ama neticede davranışları sergileyen kendisi ve sonuçlarına katlanacak olan da yine o. Onun nezdinde verilen mesajlar da oldukça etkili. Fazla hırs insanı asla yapmam dediği şeylerin başrolüne sürüklüyor. Daha azıyla mutluyken daha fazlası adına yerle yeksan oluyorsun. "Ama unutma ki bu aşağılık dünyadasın: Çoğu zaman kötülüğü baş tacı edip İyiliği çılgınlık sayan dünyada." İnsan psikolojisi kaldırmakta zorlandığı eylemleri bir biçimde dışa vuruyor. Neticede gerek Macbeth gerekse eşi işledikleri suçu kaldıramıyor, bilinçsizce dışa vuruyorlar. Pişmanlık duygusu kazanım saydıkları şeyi yaşamalarının önüne geçiyor. Hayat da böyle değil mi? Kötülükle elde edilen şeyler insana hayır getirmek söyle dursun yeri geliyor insanı yok ediyor. Başkalarıyla hesaplaşmak çok daha kolay insanın iç hesaplaşma yaşamasından. Zira ne yaparsan yap kendini yenemiyorsun. Başladığın yere dönmek istiyorsun ama zamanın acımasızlığı önüne geçiyor. Şiirsel bir üslubu var eserin. Sayfalar akıp geçiyor okurken. Hele bir de tiyatro okumayı seviyorsanız elinizden dahi bırakamadan bitirirsiniz. Shakespeare tanınması gereken yazarlardan. Geç kalmayın derim. Sevdiğim bir alıntıya incelememe son vermek isterim. Aslında daha yazacaklarım var ama uykumun ağır bastığını itiraf etmeliyim. "Kimseler uyumasın artık! Macbeth uykuyu öldürdü!" diyor Shakespeare ama sanırım bana yetecek kadarı sağ kalmış. "En uzun gecelerin de bir sabahı var." (s. 89) Keyifli okumalar dileklerimle.

MacbethWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201922,3bin okunma

··

4.475 görüntüleme

Mikail Balcı

@Ogretmen_Okur ·

15 Aralık 2021 00:24

Eseri bitirip incelemeyi paylaşmanın verdiği huzurla uyumaya gidiyorum. İyi uykular dileklerimle...

2 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mikail Balcı