Her yöne doğru atılmış bir çığlık gibi Tezel'in "utanıyorum"u. Koskocaman bir solukta ordan boşalan yere, kendi içine büzülüyor. Islak bir kedi örneği büzülüyor. Sonra ansızın dikleniyor. Kahvaltı artığı balrengi gözlerinde çılgın bir ışık yanıyor.
"Ama" diyor Tezel, "sesindeki bu tınlama yapaysa ve yeniden sınayıcı kesilirse en büyük düşmanın olabilirim."
İçerek içmeyerek; intiharın değil, sessiz bir ölümün değil, çıldırının-işte o, yaşama dalmış çıldırının-eşiğinde bir Tezel görüyorum. Ürperiyorum.
Neyse ki yaram hep usul usul kanıyor. Beni o ısıtıyor.
·
39 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.