komünistlerin satılmışları nasıl ortadan kaldırdıklarını düşünüyordu. Gece deniz kıyısına götürüyorlar, döve döve öldürüyorlar soyuyorlar, demir telden bir kafese koyuyorlar ve suya atıyorlardı. Kafes delikleri arasından yengeçler cesedin tümünü parçalayıp yiyorlardı. Bu öyküyü dinlediği akşam Dounat'ın yanında Françoise vardı. Her zaman öylesine tatlı, öylesine neşeli olan Françoise'nin yüzünde acıma nedir bilmez bir duygu anlamı yanmıştı alev alev. "Böylesine bir işleme ben de katılmak isterdim. Arkadaşlarını satan insanlar için yeterince pis bir ölüm yok"
Sayfa 46Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.