Sanırım direnişin insanlarında yaradılışlarına ters düşen bir evrim oluyor. Tatlı, sevecen, yumuşak olan kişiler katılaşıyorlar. Benim gibi katı olanlarsa -şimdi de öyleyim- duygulara daha bir yatkın oluyorlar. Nedendir bu? Belki yaşamı gülen renkler altında gören insanlar direnişin ortaya çıkardığı genellikle tehlikeli gerçeklere karşı bir tür iç kalkanla savunuyorlar kendilerini. Belki de insanlar içinde benim gibi oldukça karamsar bir görüşe sahip olanlar, direnişte insanın, düşündüklerinden daha değerli olduklarını anlıyorlar.
Sayfa 103Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.