Malum olduğu üzere Peyami Safa'nın eserleri psikolojik tahlilleriyle meşhurdur. Kızlar ve Yıldızlar romanında da şahane tahliller söz konusu. Üstadın her bir eserine yaşadığı dönemi yansıtması bir yana kendi yaşamından da hususi izleri işlemesi, Peyami Safa'nın yaşamına daha yakın bir perspektifle bakma imkânını bizlere sunuyor. Benim algımda usta yazarın bu eserinde ön plana çıkan hususiyet güven oldu. Karakterlerin birbirleriyle olan münasebetlerinde her fırsatta bir sınamanın veyahut en azından kendi iç dünyalarında temkinli davranışların olduğunu gözlemledim. Özellikle Mithat ve Hülya'nın birbirlerine karşı tam bir güven duymaları öyle sanıyorum mutlu sonun gerçekleşmesiyle mümkün olmuştur. Mithat bir avukat olduğu için zaten tedbirli bir karakterdir. Hülya'nın ise kendi iç dünyasında yaşadığı tahavvül onu hem insanlara güvenmeye hem de bu güveni sorgulamaya sevk etmiştir. Bundan ayrı bir konu vardır ki o da Peyami Safa'nın okurlarını ters köşe yapma meziyetidir. Açıkçası ben kendi hesabıma bir son olarak Hülya'nın Mithat'ı oyuna getirmesi gibi bir ihanet, daha sonrasında ise Türkan'ın korkutucu oyunu neticesinde Hülya'nın aklını yahut yaşamını yitirmesi gibi bir fecaat beklerken yazar tüm meseleyi çözüme kavuşturmuş ve mutlu bir tablo çizmiştir. Ve fakat nasıl bir son olursa olsun Peyami Safa'nın her bir kitabının sonunda yaşadığım iki duygu söz konusudur: Birincisi müthiş bir eser okumanın verdiği mutluluk, ikincisi ise üstadın okuyabileceğim eserlerinin sayısının azalmasından kaynaklanan hüzün...

Kızlar ve YıldızlarPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 202063 okunma

·

151 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmet Emir Özdemir