Gönderi
Bir kitap ne kadar acıklı olabilirse o kadar acı dolu ve bir o kadar da derslerle dolu..
Kitabın ilk sayfalarından itibaren yüreğinize gelip bir yumru oturuyor. Çünkü hikaye Filistin halkına İsrail’in yaptığı zulüm anlatılıyor. Ve kitabı okurken insanı şaşırtan nokta ise bu romanı yazan kişinin İsrailli olması. Buna rağmen öyle güzel ve objektif şekilde anlatmış.
Bir nebzede olsa yolunda giden hayatları, 12 yaşındaki Ahmet Hamit’in babasının suçsuz yere terörist damgası yiyerek tutuklanıp 19 yıl hapis yiyince başlar. Daha o yaşta kardeşi Abbas ile inşaatta çalışarak hayatlarını idame ettirmeye çalışırlar.
Aslında Ahmet çok keskin bir zekaya sahiptir ama savaş alanında bunu geliştiremez ama bir anda öğretmeni ona bir fırsat sunar ve gündüzleri inşaatta çalışırken geceleri öğretmeni ile birkaç saat çalıştığı dersler ile hayatını değiştiri verir.. En sevdiğim yanı ise hayatına dair bir karar almak istediği zaman hapishaneye babasına mektup yazar ve onun cevaplarına göre hayatını ikame etmesi idi.
O kadar acıya rağmen güzel bitmesi beni bir miktar mutlu etti en azından.
Ve savaş çocukların hayatını öyle bir etkiliyor ki çocuk yaşta onları yetişkin insanlar yapıyor, sokakta yaşıtları ile oynayıp hiçbir şeyi düşünmeden gecelerini gündüz etmek var iken geçim derdine düşünüyor, haddinden fazla sorumluluklar yüklüyor üzerlerine ve aile fertlerinin tek tek ölmesine şahit oluyorlar..
Okumalısınız bazı gerçekleri görmek ve bolca düşünmem için..
·
185 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.