Yüz kelimelik bir şiir yüz güzellik arayan insan vardır. Halbuki bin kelimelik bir şiir bile bir güzellik için yazılır. Tuğla güzel değildir, sıva güzel değildir, fakat bunlardan terekküp eden bir mimari eseri güzeldir. Buna mukabil ağat, helyatrop, gümüş gibi maddelerdən bir bina yapabileceğini farz edelim. Eğer bu bina elemanlarının taşıdığı güzellik haricinde bir güzelliğe malik değilse sanat eseri sayılmaz.
Tüm üç ay hasta yattım,
Kendimi bilmeden
Ve şehrin sokaklarını,
Tavlada dübeş kapısını unuttum.
Sevdiğim kızın yüzünü.
Şimdi ne güzel, yeni baştan
Yürümeye ve sevmeye başlamak!
Melih Cevdet Anday
Dört kişi parkta çektirmişiz;
Ben, Oktay, Orhan bir de Şinasi.
Anlaşılan sonbahar;
Kimimiz paltolu, kimimiz ceketli.
Yapraksız arkamızdakı ağaçlar.
Henüz babası ölmemiş Oktayın,
Ben bıyıksızım.
Orhan Süleyman Efendiyi tanınmamış,
Lakin ben hiç böyle mahzun olmadım.
Ölümü hatırlatan ne var bu resimde?
Halbuki hayattayız hepimiz...
Melih Cevdet Anday
İnanma ceketim, inanma
Kuşların söylediklerine.
Benim mahremi esrarım sensin.
İnanma kuşlar bu yalanı,
Her bahar söyler.
İnanma, ceketim, inanma!
Orhan Veli
Türkiyədə Orhan Veli və digər qələmdaşlarının öndərliyi ilə yaranan "Qəribçilər" hərəkatı şeirə yeni nəfəs vermək, onu qəliblərdən, min illərdir dəyişməyən formalardan çıxarmağı qarşısına məqsəd qoymuşdu. Buna da nail oldular.
Əsas məqsəd şeirdə ahəngin, qafiyənin heç də əsas özəy olmadığını, məsələnin məğz, fikir olduğunu, sərbəst formada da (əslində, daxildə qafiyə, məna bağlılığı qorumalı olaraq) ifadə edilə biləcəyini göstərmək istəmişdilər. Keçən əsrin sonlarından şeirə gətirilən bu ruh artıq yeni dövr şairlərə də başqa cığır açdı. Hazırda həm milli şeirimizdə, həmçinin türk şairlərin misralarında bu insanların düşüncələrinin təsirini görə bilərik. Kitabda da ilk 20 səhifəyə yaxın bir yerdə bu barədə, xüsusilə, Orhan Veilinin fikirlərini oxumağa dəyər.
