·
108 views
“Bir sabah uyandığında, penceresinde çiçek dolu iki saksı gördü. Biri çok şık, çok parıltılı kristal bir vazoydu, ama çatlamış, suyunu sızdırdığı için çiçekleri solmuştu. Diğeri kumtaşından yapılmış kaba ve sıradan bir kaptı ama suyun tamamını muhafaza ettiğinden çiçekleri canlı ve parlak kalmıştı.
Amacı neydi bilemiyorum ama Esmeralda solmuş çiçekleri alıp onları bütün gün bağrına bastı.”
(s. 414)
Dönüp dönüp okuduğum bir yer. Ah, Quasimodo… :’)
4 yıldır okumak istediğim bir eser. Çok şükür bugün başlıyorum. :’)
Kar yağarken kahve eşliğinde kitap mı? Çok güzel… 😌❄️
“Sizi korkutuyorum. Çok çirkinim, öyle değil mi? Bana hiç bakmayın, sadece dinleyin.
…gündüz ya da gece dışarı çıkmayın. Mahvolursunuz. Sizi öldürürler, o zaman ben de ölürüm.” (s. 399)
Quasimodo ne güzel bir kalbin var senin.
Kitabı okumaya başlamadan önce çok severdim şimdi daha çok seviyorum seni. :’)
“İnsanların arasında ilk adımlarını attığında alaylara maruz kaldığını, dışlandığını hissetmişti.
…Tüm bunlardan sonra, insanlarla mümkün oldukça görüşmeme alışkanlığını edinmişti…”
(s. 162)
Seni çok iyi anlıyorum Quasimodo. İnsanların dış görünüşe bakarak yargılaması ne iğrenç bir olay.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.