Bir derdim var, duadan bozma...
Bir dileğim vardı, bir kalbe sevgi ve umutla adanmış...
Gecenin sabaha bakan yüzünde içimde bir isyan oldu o eskimiş umut!
Herkes mi böyle?
Herkes mi kırık dökük?
Neden umudun sahibi atılıyor yaban ellere?
Neden dileğin dillendiricisi dilsiz olmak zorunda şimdi?
Hak'tan da kuldan da revâ değildir böylesi...
Taş kalbinde bencil mahkemeler kuranlar!
Sizi görüyor, duyuyoruz!
Hakkından bihaber umudumuz bizdedir...
Olsun...
Hayat bu.
Bir kuş fısıldar belki kulağımıza...
Size giden yoldan dönememe korkusu ile ekmek kırıntıları ile besledik o kuşları zira...
Siz vermezsiniz de
Kuşlar verir hakkımızı!
Artık iyi dileklerimiz yok delik deşik kalplerimizde...
Sizi bomboş,
Sizi buz kesmiş kalbimizden azlederiz,
Bihaber umudumuzdan selâm eder,
Taş kalbinizden öper,
Öperiz!