121-180 yılları arasında yaşamış ve 20 yıl Roma İmparatorluğu yapmış stoacı filozof ve devlet adamı olan Marcus Aurelius'un kendine hitap ederek kurguladığı nasihat, öneri, aforizmalar, sorgulamalar ve özdeyişler kitabı diyebileceğimiz muhteşem ötesi bir eser. Karakter ve erdem kazandıracak nadide eserlerden sayılabilecek kitap tam bir "başucu kitabı". Komidininiz üzerine koyup, her gün birkaç sayfa okuyabilirsiniz. Felsefe içermesine rağmen, anlaşılır ve sade bir dille yazılmış, düşünce ve fikir kitabı olduğunu düşündüğüm eser, aynı zamanda son derece akıcı ve özgün nitelikte. Ahlaklı, karakterli ve erdemli bir insan olma yolunda çok önemli bilgi birikimi sunuyor okuyucuya. Daha fazla uzatmadan birkaç alıntı ile sonlandırayım dilerseniz... Keyifli okumalar dilerim... Alıntı : Eğer biri benim düşündüklerimin veya yaptıklarımın doğru olmadığını ispatlarıyla ortaya koyarsa onları düzeltir ve o kişiye minnettar olurum. Çünkü hakikati arıyorum ben ve kendini kandırmada, cehalette ısrar edenler haricinde hakikatten hiç kimse zarar görmez. 57 Alıntı 2 : Makedonyalı Aleksandros ve onun katırcısı öldüklerinde başlarına aynı şey geldi. Çünkü ikisi de ya evrenin ilk tohumlarına geri döndüler ya da atomlarına ayrıştılar. 58 Alıntı 3: Ölüm, bizi duyguların yanılgısından, kukla gibi yönlendiren dürtülerden, düşüncenin aşırılığından ve bedene uşaklıktan arındırır. 58 İçinde bulunduğun koşulları sahiplen, yazgının sana layık gördüğü, aralarında yaşadığın insanları sev, ama gerçek anlamda sev! 60 Konuşurken ağzından çıkan sözlere ve her hareketinin doğuracağı sonuçlara dikkat et. İkincisinde, hangi amacı taşıdığını baştan gör, ilkindeyse sözlerinin ne anlama geldigini bil. 66 Gelecek için kaygılanma. Çünkü oraya vardığında, şimdi yararlandığın aynı akıl olacak yanında. 66 Başkaları ne söylerse söylesin ya da ne yapıyorsa yapsın, “benim iyi olmam gerekir.” İster altın, zümrüt veya mor rengin şöyle söylemesi gibi: “Kim ne derse desin ya da ne yaparsa yapsın, ben rengini yitirmeyen bir zümrüt olacağım.” 67 Yüzdeki öfkeli ifade kesinlikle doğaya aykırıdır; sık sık görülürse yüzün güzelliği solmaya, sönmeye başlar ve en sonunda da tekrar canlandırılması mümkün olmaz. Bundan en azından öfkelenmenin mantığa aykırı olduğu sonucunu çıkartmalısın. Zira bir insan hata yaptığının bilincinde olmazsa, yaşamak için ne sebep kalır geriye? 69 “Bütün zamanları ve bütün varlıkları değerlendirebilen yüksek bir akıl, insan yaşamına çok değer verir mi?" “Mümkün değil.” “Peki böyle birisi, ölümden korkar mı?” "Kesinlikle korkmaz.” 70 “Olaylara öfkelenmenin yararı yok, çünkü onlar hiçbir şeyi umursamaz.” 70 İnsan doğasının ilk yol göstericisi toplumsal yükümlülük, ikincisi ise bedensel zaaflara dirençtir. Çünkü aklın yönlendirdiği faaliyetlerin temel özelliği insanın kendine hâkim olması, içgüdüler ve arzulardan etkilenmemektir. 73 Yalnızca başına gelenleri ve yazgının biçtiklerini sev. Senin için bundan daha uygun bir şey var mı?73 İçini kaz. İyinin kaynağı içindedir ve sen kazdıkça fışkırmaya hazırdır. 73 İnsanın kendi kötülüğünden, hem de imkânı varken sakınmaması ve sakınma imkânı olmayan başkalarının kötülüklerinden sakınmaya çalışması ne saçma. 76 Pişmanlık, geçip giden bazı yararlı şeyleri ihmal ettiğin için kendine ettiğin bir çeşit sitemdir; iyi bir şey yararlı da olmalıdır ve iyi bir insan tarafından daima fark edilmelidir. Hiçbir iyi insan zevki ihmal ettiği için pişmanlık duymaz. Öyleyse zevk ne yararlı ne de iyidir. 79 Yaşamını bir bütün olarak düşünüp endişelenme. İleride başına gelmesi muhtemel acı olayların hepsini de düşünme ve her durumda kendine şu soruyu sor: “Bunda katlanılmaz, dayanılmaz olan ne?” Verdiğin cevap yüzünü kızarttı. Öyleyse kendine canını sıkan şeyin gelecek ya da geçmiş değil, şimdiki zaman olduğunu hatırlat. Aklını böyle kısıtlayıp, buna katlanamayacağını düşündüğünde aklını azarlamak canını sıkan şeyi önemsiz kılar. 83 Akıllı bir canlının karakterinde adaletle bağdaşmayan hiçbir erdem görmüyorum, ama hazla bağdaşmayan bir erdem görüyorum: İrade. 84 Sana acı verdiğini tasavvur ettiğin bir şeye dair kanını defedersen, kendini güvenli bir yere yerleştirmiş olursun. Kimmiş bu “kendin”? Akıl. “İyi de ben akıl değilim.” Peki, o halde aklın kendine acı çektirmesin; başka bir parçan acı çekiyorsa, bırak bu konudaki yargıyı o versin. 84

Kendime DüşüncelerMarcus Aurelius · İş Bankası Yayınları · 202315,4bin okunma

·

121 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet