Mevlana Celaleddin-iRumi, insanı bir ağaca, kalubelada Rabbine verdiği
ahdi de ağacın köküne benzetir.Vefasız kişi ise kökü çürümüş ağaçtan
farksızdır; ondan nemeyve gelir ne de hayır!
İnsanı yeryüzündeki diğer canlılardan ayıran vasıflardan biri de onun
bütün hayatını bir değerler silsilesi etrafında dizayn etmesidir. Her
istediğini yapmaması, her canının çektiğine elini uzatmaması, her aklına
geleni söylememesi onu varlık âleminin en üst mevkisine, eşref-i mahlukat
makamına çıkartır. İnsan, Allah’ın yeryüzündeki halifesi olarak sadece değerli
bir varlık değil, kendisinden değer üretmesi beklenen bir varlıktır. İnsan olmak
dikkati, rikkati, ihtimamı, fedakârlığı, diğerkâmlığı ve bunların nihai hedefi
sayabileceğimiz vefayı bir ödev olarak beraberinde getirir. Vefa sadece insanın
üretebileceği bir değerdir
