Bazı kitaplar vardır sonu başından bellidir. Daha kitabı yarılamadan sonunda ne olacağını tahmin edersiniz ama Oblomov onlardan biri değil. O kadar hayatın içinden, o kadar gerçekçi ki… İnsan ilişkileri, aile yapısı, iş ortamı… Adeta fanusta yetişen Oblomov yazarında dediği gibi ekmeği yemek için büyütülmüş, ekmeğini kendi kazanan insanlar arasında ne yapacağını şaşırmıştır. Böyle bir hayat için taa küçükken hazırlanmamış olan iradesi yavaş yavaş söner, hayatla arası her gün biraz daha açılarak sonunda toplum dışı bir insan, kendini taşıyamayan bir yük olur. Oblomov tembel, işten kaçan ve işsizlikte mutluluğu bulan, hiçbir zaman işe girmeyen, işsizlikten de zevk alamayan bir adamdır. Ancak, bir gün tüm dengeler değişir gibi olur. Oblomov aşık olur ve aşık olduğu kadın için tüm bu özelliklerinden vazgeçebileceğini zanneder. Fakat tembelliği, iş sevmezliği, uyuşukluğu sebebiyle kendini o kadar değersizleştirir ki sevgisi karşılıklı olmasına rağmen üzülmekten korkarak bu sevdayı yarım bırakır. O andan itibaren yavaş yavaş Oblomovun hayatı yokuş aşağı yuvarlanmaya başlar. Üşengeçliğinden başına türlü belalar açılır, sevdiği kadın en yakın arkadaşıyla evlenir, hareketsizlikten hastalanıp yatağa düşer ve bir gün… Aslında oldu mu şu anki nesilin geçmişte yaşamış bir örneği. 21. yüzyılda kim bilir kaç tane Oblomov yetişiyor. Ailelerin üzerine titreyerek hiçbir şey yapmasına izin vermedikleri, hayata karışmasını istemedikleri, bunu önledikleri binlerce genç yetişiyor. Adını da iyilik koyuyor. Yapmayalım! Hayattan korkan, çalışmaktan korkan, her şeyini kısa yolunu arayan gençler bu ülkeye yakışmaz. Yapmayalım !!!

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139.9k okunma

·

1,640 views

palermo

@tolgahan57 ·

2y

Oblomov'un hastalığı biraz daha derin idi, baştan sonu gördüğü için hiç başlamıyor, vazgeçiyordu

Mehmet Ben

@DuslerinCagrisi ·

2y

Güzel inceleme olmuş. Öncelikle teşekkürler. Romanı hatırladığım kadarıyla naçizane bir katkı yapayım: Oblomov bir toprak ağasının oğlu idi. Asilzade Oblomov'un Feodal üretim ilişkilerine tabii olan hayatı serfliğin kalkması ile birden değişiyordu. Kendini kapitalist üretim ilişkilerinin olduğu bir dünyada bulan Oblomov(Avrupa'da rerflik en geç Rusya'da kaldırılmıştı) hayata ayak uyduramıyor, yabancılaşıyordu. Oblomov bir ara bir devlet dairesine girip çalışmış ancak orda tutunamamıştı. Dairenin müdürü için "çalışanlara, işleri halledenlere iyi davranmasını bekliyordum," minvalinde birşeyler söylemişti. Oysa müdür onlara kızıyor, onları sıkıştırıyordu. Oblomov, daha çok sanki Rusya'daki değişim karşısında tutunamamış bir karakter. Dışarıdaki hayatı kabüllenmemesi, ki bizler için de zor bir hayat, yaşamıyla biraz farklı olsa da Melville'nin Katip bartleby'in pasif direnişini hatırlatması benim karaktere sempati duymama neden oldu. Tabii psikolojik tahlili yapıldığında patolojik durumu da olan bir karakter gibi.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu D.