Gönderi

İnsan; kendini sınırlayan denklemi yırtıp, hakikat yoluna ilk adımı attığında, kendini de o faniliğe takılanı da ebediyete kadar aynı denklemin içinde bırakıyordu. Kendi mahkumiyetimin sınırlarını belirlerken, kendi özgürlüğümün sınırsızlığını da böyle keşfetmiştim. Artık aşk benim için efendi-köle ilişkisi değildi. Garipti ki, ben kendimden geçerek aşkın kendiliği haline gelmiştim ve artık hakikatin anahtarını elimde tutuyordum. Yine de aklın bataklığına saplanıp kalan yârin, peşimden pervaz edip geleceğine dair umudum, az da olsa yüreğimi ıstıyordu. Her umut gibi bunun da boşa çıkacağından ve kalbimde hüküm sürecek olan buz çöllerinin soğuk esintisi olacağını habersizdim.
Burç yayıneviKitabı okudu
·
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.