Bir başyapıt; Suç ve Ceza ||Spoiler içerir!
Suç ve Ceza dünya dünya klasikleri deyince akla gelen ilk kitaptır diyebiliriz. Bundan mütevellit merak ettiğim bir kitaptı. Uzun zamandır okumayı erteliyordum fakat artık zamanı geldi diyip elime aldım. Kitap daha ilk sayfalardan okuyucuyu kendine çekmeyi başarıyor. Elime alır almaz 4 gün gibi kısa bir sürede bu muhteşem başyapıtı bitirdim. Lafı fazla uzatmadan incelemeye geçeyim.
Kitabı okurken insan kendini sanki birebir orda bu olaylara tanık oluyormuş gibi hissediyor ve bu bir kitabı sevmek için oldukça büyük bir etken. Kitapta Raskolnikov adlı başkarakterimizin yanı sıra yan karakterlere de oldukça önem verilmiş. Yani demem o ki hiç bir olay hiç bir karakter öyle üstünkörü geçilmemiş.
Kitap,"Bir insan nasıl katil olur ? " sorusunu soruyor. Bir insan katil olduktan sonra ne yaşar? Psikolojisi ne denli etkilenir? Bir insanı öldürmek için gayet makul sebebiniz varsa bu size onu öldürme hakkı verir mi ? Gibi bir çok soru soruyor. Ve aslında keni içinizde kendi kendinize sorular sorarak asıl kendinizi buluyorsunuz.
Kitapta başkarakterimizin ahlaki hesaplaşmasını da okuyoruz. Kimi zaman onun yaşadığı duyguların aynısını yaşamış gibi hissediyorsunuz. Ayrıca kitapta pisikolojik tahlillerin mükemmelliği eminim ki sizi de etkileyecektir. Kitapta parasızlığın insana neler yaptırabileceğini de anlatıyor.
Kitabın içinde yaşanan olaylar önemli değil bence. Kitapta asıl dikkat edilmesi gereken şey karakterler arasındaki konuşmalar çünkü tüm pisikolojik tahliller orada. Kitapta sorulan ve bir daha düşünmemi sağlayan "Soru şuydu: hastalık mı suçu doğuruyor yoksa suçun kendisi mi, bir şekilde, kendine has doğası nedeniyle hastalığa hep eşlik ediyordu ?" Bi düşünmemizi sağladı dimi :D
Cümleleri tam olarak hatırlamamak ile birlikte şöyle bir konuşmanın geçtiğini hatırlıyorum Raskolnikov adlı başkarakterimizin konuşmasıydı ; "Ben o cinayeti işlemek istediğim için işledim.Çünkü benim daha önce de paraya ihtiyacım olmuştu. Hatta şimdikinden daha da çok ihtiyacım olmuştu. Demek ki benim içimde böyle bir duygu varmış. Demek ki ben gerçekten o cinayeti işlemek istiyormuşum." Gibi bir paragraf geçtiğini hatırlıyorum ve gerçekten etkilendiğim bir kısımdı. Ayrıca suçlunun psikolojisine değinip şöyle bir cümle kurmuştu Dostoyevski " biliyorsunuz ki suçlu için en iyi kaçış yolu saklayamayacağı şeyi saklamamaktır " bu cümlede çok hoşuma gitmişti.
Kitap şöyle bir gerçeği de yüzümüze vuruyor ki ; Şartlar sağlandığında herkesin katil olma potansiyeli vardır
Uzun lafın kısası herkese okumasını tavsiye ettiğim kitaplardan biridir. Okuyun okutturun. Okumaktan zevk alacağınız ve tekrar tekrar okumak isteyeceğiniz bir kitap.
Şunu da eklemek isterim ki ilk incelemem ve Bundan dolayı Birçok yerde belki kendimi tam olarak ifade edememiş olabilirim şimdiden affola :)
Suç ve Ceza 
Fyodor Dostoyevski
·
147 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.