Bu kitap hakkında ne söylesem az kalır ama birkaç kelam edeceğim, diyerek başlıyorum. 444 Basamak, On İçimdeki Katil kitabının devam kitabı ve macera kaldığı yerden tam gaz devam ediyor. İlk kitabı da severek, tek solukta okumuştum fakat bu ikinci kitabı okurken kendimi kaybettim resmen. Yarısını tek oturuşta okuduğumu hatırlıyorum, olaylar o kadar akıcı ve heyecanlıydı ki kitabı elimden bırakamadım. Mazzanti'nin kalemine zaten âşığım, bütün romanlarını da okudum fakat bu romanı açık ara favorim ve kendisinin bile bu romanın üstüne kolay kolay çıkabileceğini düşünmüyorum. Bundan daha iyi bir roman nasıl olur, hayal bile edemiyorum. Neyse, abartmayayım fakat gerçekten muhteşem ötesi bir kitaptı. Konusu, işlenişi, olay akışı kusursuzdu; Mazzanti de bir doktor olduğu için olayın psikoloji yönünü çok iyi ele almıştı -alanında uzman kişilerle görüştüğü çok belli, terimler vardı fakat hepsi okurun anlayabileceği bir dilde yazılmıştı ve kafa karıştırıcı hiçbir nokta yoktu. Sırf şu bile kendisinin ne kadar usta bir kalem olduğuna tek başına bir kanıt. Okurken gerim gerim gerildiğim, ne olacak diye kalbimin küt küt çarptığı, sayfaları hızlıca çevirerek bir sonraki sayfaya sanki çok açmışım da önümde leziz bir yemek varmış gibi bir şevkle geçtiğim bir romandı. Bulduğunuz yerde önce On İçimdeki Katil, sonra da bu kitabı alın, okuyun ve okutun, diyerek bitiriyorum. Bu sene okuduğum en iyi kitaptı.
