Nasıl başlasam bilemiyorum aslında. Kitabı bitirip kapağını kapattığımda içimden bir parçayı da sayfaların arasında bıraktım. Geçen yıl kitapla aynı ismi taşıyan filmi izlemiştim. Çok etkilenmesem de araştırdığımda aslında bir kitap uyarlaması olduğunu öğrendim. Kitaba sanıyorum Mart ayında başladım ama okumaya öylesine kıyamadım ki yavaş yavaş ilerledim ve 30 Aralık geldi çattı. İçimde bir törenle çıkarıyorum kitabı hayatımdan. Gerçek bir hikayeyi birinci ağızdan okumanın etkileyiciliği miydi hissettiğim bilemiyorum. Yeri geldi içli içli ağladım yeri geldi gerginlikten kalp atışım hızlandı yeri geldi yazar, kilometrelerce yolu susuz yürüdüğünde dilim damağım kurudu. O yolu kalbimin derinliklerinde Cheryl ile birlikte ben de yürüdüm. Biten bir evlilik, kaybedilen bir anne ve aslında hiç olmayan bir baba... Kitabın bana en büyük katkısı affetmeyi öğrenmek oldu. İlk başta ailemi ama asıl kendimi affetmek. Henüz tam başarılı olamadım ama deniyorum en azından. Ha bir de Pacific Crest Trail boyunca Cheryl Strayed'in okuduğu kitaplar var. Yol boyunca "canavar" ile birlikte yazarın yol arkadaşı olan kitaplar. Listemde olmayanları ekledim bile. En kötüsü de 10 aydır azar azar okuduğum bu kitap hayatımdan çıkınca ne yapacağım bilmiyorum. Ama veda vakti geldi. Teşekkürler Cheryl Strayed. Teşekkürler Yaban.

YabanCheryl Strayed · Pegasus · 201583 okunma

·

184 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SİNEM ERKAN