Gönderi

Sön, cılız kandil, sön! Hayat dediğin ne ki:
“Yarın, yarından sonra bir yarın, bir yarın daha Sürüp gidiyor günden güne küçük adımlarla; Geçmiş günlerimizse nice sersemlere ışık tutmuş, Ölüm yolunda toz toprak olmazdan önce. Sön, cılız kandil, sön! Hayat dediğin ne ki: Yürüyen bir gölge, bir zavallı kukla bu sahnede: Bir saat boy gösterip boyun kırıp gidecek! Bir daha da duyulmayacak artık sesi. Bir aptalın anlattığı bir masal bu: Kuru gürültüler, deli saçmalarıyla dolu.” SHAKESPEARE, Macbeth
·
430 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.