Selçuk Baran'ın Tortu'dan sonra okuduğum ikinci yapıtı. Bence öykü'de daha başarılı. Ya da dili ve kurgusu öyküye daha müsait diyelim. Yalnızlık duygusu romana hakim. Bir arada yaşayan insanların ne kadar birbirinden uzak bir iç dünyası olsa da aslında tutarsızlıkları, korkuları, beklentileri ile bir ağacın farklı yöne bakan yaprakları misali, aynı gövde ve kökten beslendilklerini yani çok benzer olduklarını ifade etti bana roman. Zaman zaman işte budur dediğim cümleler kahramanın ağzından dökülürken kimi zaman da kurgudan sıkıldığım anlar oldu. Ancak yazarın duygusal yoğunluğu beni hep yakaladı. Teşekkür ederim.

Güz GelmedenSelçuk Baran · Yapı Kredi Yayınları · 2019248 okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.