Walter Tevis, 
1984 , 
Cesur Yeni Dünya , 
Fahrenheit 451 ‘i derin bir nefes alıp içine çekmiş, sonra yavaşça nefesini dışarı bırakmış, Alaycı Kuş şakıyarak uçmuş. Özet oldu mu? Olmadıysa şöyle devam edeyim.
Yazar, hemen hepsinden bir şeyler almış. Sonra da önsözde yer alan “edebi unutkanlık” kelimesinin hakkını vermiş, daha önce bu kitaplar yazılmamış gibi yazabilmiş. Kitap da bu sayede, tüm o bilindik anekdotları işlemesine rağmen kendi başına bir kitap olmayı başarmış.
Okuma yetisinin neredeyse yok olduğu bir dünya hayal edin. Yapay zeka ürünü robotların dünyayı yönettiği, insan soyunun tükenmeye yüz tuttuğu, yaşam anlamını, umudunu yitiren insanların da kendilerini öldürmesinler diye ilaçlarla hayatta tutulduğu kasvetli, küçülmüş bir dünya. Bugünküne belli yanlarıyla benziyor değil mi? Walter Tevis de öyle düşünmüş olacak ki, bizi gelecekte tam da böyle bir dünya bekliyor olabilir diye düşündürtüyor okura.
Olaylar üç ana karakterin etrafında şekilleniyor. Kendini öldürmek isteyen ama yapamayan son yazılım ürünü robot Spofforth, okumayı öğrenen ve bunu başkalarına öğretmek için yola çıkan profesör Paul Bentley ve çizilen hayatın dışında kalmayı başarmış isyankar kadın Mary Lou. Yazarın en büyük başarısı bu karakterleri ustalıkla yaratmış olmasında bana göre. Kitapları okurken karakterlerin kendine ait karakterleri olmasını önemseyen herkesin seveceği bir kitap çıkmış ortaya.
Bilimkurgu, distopya sevenlerin mutlaka okumasını önereceğim bir kitap.
Keyifli okumalar..
··
1,494 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.