Allah Teâlâ'nın vaadine gönülden inanması da nübüvvetinin delillerindendir. Zira o, en zor şartlar altındayken dahi yaratan Allah'a tevekkül ediyor, hiç korku duymuyordu. Buhârî ve Müslim'de geçtiği üzere Ebû Bekir es-Sıddık rah şöyle anlatıyor: Biz Resûlullah ile mağaradayken tepemizde dolaşıp duran müşriklerin ayaklarını gördüm ve “Ey Allah'ın Resûlü! Şunlardan biri eğilip aşağıya bakıverse mutlaka bizi görür” dedim. Resûlullah (s) buyurdu:
“Ey Ebû Bekir! Üçüncüleri Allah olan iki kişi hakkında neler düşünüyorsun öyle?"