Gönderi
Herkese merhaba,
Oğuz Atay'ı çok seviyorum, okumaya doyamıyorum. Fazlaca eser bırakmasını o kadar çok isterdim ki. Hüzünleniyorum, istemsizce gülümsüyorum. Satırlarında kendimi buluyorum, yalnız hissetmiyorum. Kitaba gelecek olursak tiyatro metni olarak yazılmış, çok seviyorum tiyatro okumaları yapmayı izlemekten daha fazla seviyorum, çünkü böylece tüm karakterleri kendi istediğim gibi çıkarıyorum sahneye. Shakespare ile tanışmamla tiyatro metinlerin o zengin dünyasına kendimi atmış oldum, iyi ki.
Oğuz Atay sanki arkadaşım öyle hissediyorum okurken, azıcık karakterler ile yine ne çok şeyi sığdırmış bu tiyatro metnine. Perde kapanıyor diğer perde de kendimi buluyorum onlarla orada oluyorum, baş karakterimiz Coşkun erken emekliğe ayrılmış bir öğretmen kendini bulamayan yani "oyunlarla yaşayan". Coşkun'un ailesi, kalıpları ve diğer yandan tiyatro ortamı. Kendinizi ait hissetmediğiniz yer neresidir?En çok Coşkun'u sarıp sarmalamak istedim, okurken bende kendi oyunlarımı yarattım işte Oğuz Atay benim için burada ayrı bir yere konuluyor tüm dış dünyanın kapılarını sıkıca kapatıp kendi iç dünyamın içerisinde oluyorum.
Hayatın içinde kendine yer bulamamak, en yakın gibi gözüken uzaklarımız tarafından anlaşılmamak, kendimizi bulacağız derken iyice kaybolmak üzere yazılmış harika bir metin olduğunu düşünüyorum. Tavsiyemdir.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
·
42 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.