MUTLULUK ARAYIŞI
İnsanlar günümüzde, yaşam döngüsünün içinde mutlu olmayı unutmuş gibi davranmaktadırlar. Belki de bu böyle de değildir aslında. Ancak hayatın içindeki günlük koşuşturma, hırs ve başarı kaygıları insanı mutsuzluğa itiyor. Ya da bana öyle geliyor. Mutluluk gülümsemektir, güzel bir sözde bulmaktır kendini. Sevdiğinin yanında olmak, onu tutmak, sarıp sarmalamak sonra da gözlerinin içine bakabilmektir. Yani çevresine olumlu bakabilmek, karşılaşılan olumsuzlukları sıyırıp atmak demektir. Kendimizde olana sahip çıkmak, kötülememek, buruşturup atmamaktır. Güzellikleri karşı tarafa yansıtmaktır mutluluk. İçtenliktir…
…
Yağan karda üşümek mutluluk olabilir mesela. Sokak hayvanlarına yiyecek vermek mutlu edebilir bir insanı. Komşumuza, iş arkadaşımıza içten bir gülümseme yeterli olabilir bunun için. Hediyeleşmek, oturup bir yerde bir fincan kahve içmek güzel olur değil mi? Toplumdaki yanlışlara, doğanın talan edilmesine karşı koymak, birlikte ses çıkarmak da…
…
Elbette mutluluk sonsuz değildir. Yaşamı güzelleştiren, “iyi ki” denilen anlardır. Ancak arayış içinde olmanın, bedeni ve ruhu buna hazır tutmanın, dünyayı anlamlandırmak için büyük öneme sahip olduğunu düşünüyorum. Buna insan önce kendinden başlamalı, içinde mutluluğa karşı koyacak duvarlar örmemeli, varsa o duvarları yıkmalı, yerle bir etmelidir. Evet, insanlar bir çeşit duygusal deprem ya da aydınlanma yaşamalıdır ki mutluluk geçişgenlik sağlasın.
…
Mutluluk için belirli bir çaba gerekli. Ama bu çaba çok zor olmasa gerek diye düşünüyorum. Ya da bana öyle geliyor. Bilmem, bakış açısını değiştirmeli, içini türlü güzellikler içinde dingin tutmalı, kendini bir çiçeğin kokusuna, bir kuşun ötüşüne, bir ağacın yeşilliğine bırakmalıdır. Çalıştığı ofis camından bakınca karşıda duran o ağaç belki de her sabah selam veriyordur sana.
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.