Gönderi
Küçüklüğümden beri hayvanlar ile iç içe büyüyen, sevmekten, sarılmaktan korkmayan bir çocuk oldum. Bazı şeyler hiç değişmez derler ya bu sevgi bende değişmeyen bir şey olarak kaldı ve gidecek olduğum yere geç kalacak olsam bile yanından geçtiğim bir kediyi, bir köpeği hiç bir zaman es geçmedim. Çok acelem yoksa yemeklerini zaman sıkıntım varsa da sevgimi verdim.
"Çok güzel kedi buldum sahiplendirebilir miyiz?" diye ablamı aradığım ve annemin
"Ne olur bulduğun her kediyi eve getirmekten vazgeç" dediği nice günüm oldu. Buna rağmen asla geri çevrilmedim. Çünkü her zaman yanımda olan ve hayvanları en az benim kadar seven bir ailem var ama elbette bu, dünyadaki bütün hayvanlara sahip çıkmaya çalışmamı onaylayacakları anlamına gelmiyordu bir de imkanlar ve hayatın gerçekleri vardı ve bu gerçekler dahilinde ilk bulduğum kediyi ablamın ikinci bulduğum kediyi benim üçüncü bulduğum kediyi ise arkadaşıma sahiplendirebilmem benim için büyük bir başarı ve mutluluktu.
Bu kitabı hisserek ve onaylayarak okuyabilmemim en büyük nedeni ise Zümrüt.. (Bir gün nasıl sahiplendiğimi de anlatabilirim.)
Her cümlesinde kızımı gördüm ve hareketlerinin altında yatan nedenleri bir kez daha düşündüm. İlk kitabını geçen senelerde okumuştum, devam kitabına denk gelince inanılmaz mutlu oldum.
N O T: Okumak için kedinizin olması şart değil, içinizde sevginiz olsun yeter!
.
·
117 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.