Gönderi
bir inceleme meselesi...
uzun uzadıya inceleme yazısı yazmayı çok isterdim, fakat daha önce inceleme yazısı yazmadığım için denesem bile pek beceremedim o yüzden de bende bıraktığı etkileri yazmayı daha uygun buldum.
uzun bir sürenin ardından ve kendime okuma alışkanlığını kazandırmak için Sabahattin Ali ile başladığım bu kitap ilk başta ne kadar sıkıcı gelsede kitabı okumayo bırakmak yerine devam edip bitirmeyi tercih ettim. Sabahattin Ali'nin kullandığı farklı kelimeler anlamamı zorlaştırsada bir süreden sonra alıştım.
ilk başladığınızda 'ya Hu bu ne anlatıyor Allah aşkına?' falan diyorsunuz ama bütün büyü siyah kaplı defterin sayfaları okunmaya başlandığında bozuluyor ve sizi öyle bir aleme davet ediyor ki, hayır diyemiyorsunuz ve o dünyaya adım atıyorsunuz. ve her şey burada başlıyor.
neyse. Raif Efendi ve Maria'ya gelelim. Raif Efendi sevgisiz yetiştirilip ötekileştirilen bir çocukluk ve gençlik geçirmiş birisi. Maria ise küçük yaşta babasını kaybettiği ve annesinin pasifliği yüzünden çocuk yaşta büyümüş birisi. Kimseye inanmayan ve bağlanmak istemeyen biri olan Maria, Raif Efendiye inanıp güvenmesini konu ediniyor.
Maria ve Raif Efendi'yi okurken ikisinde de kendimi görmem biraz acı verdi bana.
her ne kadar sonunu büyük bir umutla mutlu olacağını düşünsem de öyle olmadı maalesef... zihnimde bir yerlerde onlar kavuşsada aslında kavuşmamış oldukları gerçeğini kabullenmek biraz zor geliyor sanırım.
bu yazdıklarım hislerimin, duygularımın ve düşüncelerimin tercümanı olamadı belki ama bu kitabın bende bıraktığı etki çok çok güzel ve duygulu.
eğer bu kitapta nerede kaldın diye soracak olursanız cevabım 'tren garındaki ilk ve son bakışma' diye cevap verirdim.
daha fazla uzatmadan bitirmek ve şuan okumamı bekleyen kitabıma gitmek istiyorum. sağlıcakla.
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.