Gönderi
“Kitabı oluşturan dört bölüm atalete düşkün bir karakter tipolojisi etrafında düzenlenmiştir. Söz konusu bu karakterler tükenmiş kişi, tembel, hayalperest ve kaytarıcıdır. Bu tiplerden her biri isteyerek ya da zorunlu olarak çalışmayı ya da en azından körü körüne çalışmayı bırakmıştır. Yaşamları dış dünyaya şu ya da bu şekilde bir ilgi kaybını, tembellik etmeyi, bir odaya kapanmayı, dünyevi bütün amaçlardan feragat edip kendi program ya da gündemleri dışındaki herhangi bir şeyi reddetmeyi içerir. Bu tipler günümüzdeki usandırıcı aşırı çalışma marazını mesken tutup buna direnmenin farklı modelleridir, birtakım farklı yaşama olasılıklarına işaret ederler. Model derken bir yaşam idealinden ziyade bir yaşama biçimini kastediyorum. Göreceğimiz üzere, bu tiplerden her biri, bir zorunluluk olarak işe direnerek depresif tükenme, kayıtsız bir kendinde hak görme, yalnızlık ya da marjinalleşme gibi bir ya da birden fazla açmaza düşme eğilimdedir. Başka bir deyişle, bu dört tip nasıl yaşamamız gerektiğiyle ilgili talimat vermekten çok nasıl yaşadığımıza yönelik kışkırtıcı ve yararlı sorular yöneltir.”
Yazar kitabını bu şekilde anlatıyor. Genel olarak çalışmama isteğinin altında yatan nedenler bir bir sıralanıyor. Şairlerden, oyunculardan, yapımcılardan, yazarlardan türlü yaşam örnekleri sunuluyor, ancak neticede yeniden bir çıkmaza düşüyoruz. Durmamız gerektiğini anladığımız zaman bunu nasıl başaracağız?
·
341 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.