Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa karışan noktasında
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
Bu gece yarısında iki kişi uyanık:
Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar.
Necip Fazıl Kısakürek
Sayfa 274 - İNKILÂP KİTABEVİKitabı okudu
·
62 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.