İster kader deyin ister doğa kanunu ya da hayatın akışı... Varlığımız da yolumuz da müdahalelerimizin dışında gelişiyor. Hayallerimiz gidişata yön verse de yolun sonu yine kendi bildiği gibi bitiyor. Kendi özelliklerimizi tamamıyla belirleyemediğimiz gibi yol arkadaşlarımızı da tamamıyla kendimiz seçemiyoruz, her ne kadar aksini iddia etsek de. Lennie’nin başına gelenler ne kendisinin ne de George’un suçuydu. Kendine zor yetebilen bir adam, çocuksu bir adamı ne kadar idare edebilirdi ki? İki zıt karakterin dostluğunun anlatılmasının yanı sıra yoksul, zengin, siyah, beyaz, kitabın akışının değerlendirmesine göre ahlaklı olmak ve aksini tercih etmenin de kıyaslandığını gördüm. Kısa ama öz dedikleri bu olsa gerek. Az sayfada çok şey verilmiş ve kalbime dokunan bir kitaptı.
