A. Nihle: "Ruhlarımız buluşur elbet Tanrı Dağı’nda...": Ruhlarımız buluşur elbet Tanrı Dağı’nda... Türk milleti yalnızdı ve Nihal Atsız bunu iliklerine kadar hisseden bir şahsiyetti. O hayatı boyunca hep yürümüş, üzerine vurulan darbelerle daha da sert ve keskin bir karaktere bürünmüş ve onun dimdik duruşu, kendisini yalnız hale getirmiştir. O hep iyi olsun diye söylemiş fakat birileri hep yanlış anlayarak Atsız’ı mahkûm etmiştir. 10 Aralık 1975 tarihinde saat 17.00 civarında derin bir nefes aldıktan sonra hayata gözlerini yumuyor ve evinin duvarına astığı “Ümit, en son terk olunan şeydir.” sözünden hareketle umuduna gidiyordu. Onu herkes davaya bitmez, tükenmez imanıyla hatırlayacak ve unutmayacaktır.

Türk milleti yalnızdı ve Nihal Atsız bunu iliklerine kadar hisseden bir şahsiyetti. O hayatı boyunca hep yürümüş, üzerine vurulan darbelerle daha da sert ve keskin bir karaktere bürünmüş ve onun dimdik duruşu, kendisini yalnız hale getirmiştir. O hep iyi olsun diye söylemiş fakat birileri hep yanlış anlayarak Atsız’ı mahkûm etmiştir. 10 Aralık 1975 tarihinde saat 17.00 civarında derin bir nefes aldıktan sonra hayata gözlerini yumuyor ve evinin duvarına astığı “Ümit, en son terk olunan şeydir.” sözünden hareketle umuduna gidiyordu. Onu herkes davaya bitmez, tükenmez imanıyla hatırlayacak ve unutmayacaktır.

Kitabı okudu

Yeni Ufuk Dergisi - Sayı 41 Yeni Ufuk Dergisi

117 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

A. Nihle