Varlık, sonlu olduğundan, ne yapsak bizi teselli, bizi teskin etmez bir türlü, hem zaten muvakkatendir onda bulunuşumuz. Bu yüzden o, asli umudu karşılayamaz hiçbir şekilde — şikâyetimizin onca keskinliği, feryadımızın onca acılığı bu yüzdendir. Neyistân'dan kesilip-atıldığımız yani ortaya-çıktığımız andan itibaren varlıkta-bulunuş darlık (inkıbaz, Angst, içsıkıntısı) vermektedir bize. Varlık sonlu olduğuna göre, sonlu 'da mahpus, onda mahsur bulunmaktan, kendi gib'olan sonlu'da çakılı-bulunmak'tan içi-sıkılan / bunalan / gına-getiren ehl-i Angst için -ölümden maada- varlıktan öteye/sonraya doğru bir çıkış yolu olmalı — asli umut bundan başka n'ola ki!?
Sayfa 29Kitabı okudu
·
78 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.