Olay, özne'nin sigaya (dolayısıyla da hizaya) çekilmesi hadisesidir. “İnsanların elleriyle kazandıkları yüzünden karada ve denizde fesat ortaya çıktı. Ki yaptıklarının bir kısmını onlara tattırsın. Belki dönerler” (Rûm, 30/41) Özne de, kendi payına, olay'da ya da olay vesilesiyle kendini sigaya (ve dolayısıyla da hizaya) çeken, çekebilen yani durum'dan çıkıp özolabilme imkânı olarak kalbine/gönlüne/vicdanına “dönebilen” kimsedir ki bu da Neile asli irtibatın hatırlanması suretinde olur esasta. Kendini sigaya çekmek ve hizaya gelmek ahlâk/ilik yani doğrulma (ya da: kendini doğrultma) demek olup özneliğin şanındandır.
Sayfa 48Kitabı okudu
·
68 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.