Bugün Türkiye’de din konusunda yanlış düşünen iki zümre var. Biri gelenekselliği putlaştıran ve yeniliklere tamamen kapalı bir kutu haline gelen Ortaçağ’ın kiliselerini andırıyor. Diğeri ise liberallikten dem vurduktan sonra dini tamamen inkâr etmese de yanlış örnekler üzerinden insanları uyuşturan bir afyon olarak lanse ediyor. Şekilciliğe indirgenmiş bir din ile özünden koparılıp özgürlük teranelerine bırakılan din insanı Tanrı’dan uzaklaştırıyor. Oysa din iyi niyet beslemek ve iyilik yapmakla toplumu düzenleme işlevini görür. Birbirine güvenen insanlar ve sorumluluğunu bilip karşı tarafa saygılı davrananlar… Kant’ın görev ahlâkıyla beraber yapmak zorunda olunan hizmeti de eklediğimizde din adamlarının topluma verebileceği ve toplumdan alabileceği o kadar çok şey var ki. Snelman da böyle yapmış, yanlışlara karşı din adamlarına cephe almak yerine olması gerekeni demokratik bir yolla bizzat yüzlerine karşı söylemiş ve beraber çalışmak için elini uzatmış. Tanrı’yı bulan insanlar aydınlanmayı ruhlarında hissederek birer meşale olmaya başlamışlar.
·
79 görüntüleme
"Beyaz Zambaklar Ülkesinde" kitabına yapılan vurguyu beğendim.
Dergiyi de okumanızı tavsiye ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.