“Bırak, düşünülen şeylerin hepsi hayata geçsin. Bırak onlar inanmasınlar. Bırak, kendi tutkularıyla alay etsinler. Zira onların tutku diye adlandırdıkları şey aslında gerçek bir manevi enerji değil, dış dünya ile ruhları arasındaki bir çatışmadan ibaret. En önemlisi, bırak onlar kendilerine inansınlar. Ve bırak, çocuklar gibi çaresiz kalsınlar. Çünkü zayıflık, yüce bir şeydir, güç ise hiçbir şey değildir. Bir insan doğduğunda, zayıf ve esnektir. Öldüğü zamansa, kaskatı ve duygusuzdur. Bir ağaç büyürken, körpe ve yumuşaktır. Ama kuru ve sert hale geldiğinde, ölüp gider. Katılık ve güç ölümün yol arkadaşlarıdır. Esneklik ve zayıflık varoluşun filizlendiğinin ifadeleridir. Bu nedenle kendini katılaştıran kişi, hiçbir zaman galip gelemez.”