Salt üremiş olmak için çocuk yapıyorlar, sevmeyi bildiği falan da yok
Sevgisiz bir varoluşun katlanılmazlığı, insanların, sahte sevgiye dayalı manevralar yapan demgogların vaatlerine kapılmalarına neden oluyor. Gerçek sevgiye asla katlanmadığımız ve kendimizi çocukluğumuzdan beri kandırmaya alıştığımız sahtesinin peşinden gittiğimiz için bunlar başarılı oluyorlar.
Gerçek sevgiden, bizi, başta anne sevgisi olmak üzere anne-baba sevgisinin yetersizliğinin üstünü en başından beri örtmüş olduğumuz gerçeğiyle karşı karşıya bırakacağı için korkuyoruz. Kendimizle ve dünyayla gerçekçi biçimde başa çıkmaktaki yetersizliğimizin kaynağı burada yatıyor.
Sayfa 37 - Çitlembik Yayınları
·
649 görüntüleme
Biraz Freudyen bakışla harmanlanmaya ihtiyacı var bence analizin (:
Alfred Adler'in dediği gibi çocuğun gıdası sevgidir. Varoluşun içinde kıvranan birey bir de sevgisiz büyüyünce içindeki girdap daha da durdurulmaz bir şekilde dönmeye başlıyor, dünyaya geldiğinden beri hep bir mücadelenin içinde olan birey aslında farkında olmadan sahte sevgilere bırakıveriyor kendini çünkü bu mücadele yoruyor kendisini. Sahte sevginin vericisi ya da alıcısı olarak değişen modeller içerisinde acı çekiyor veya acı veriyor. Yazarında belirttiği gibi gerçek kendisini hep saklıyor çünkü kişi kendisini birine açtığı vakit görmediği sevgiyi alma korkusuyla paramparça olup kalelerinin fethedilişinden yani gücün elinden gidişinden korkmaktadır. Özellikle erkekler bu korkuyu fazlasıyla yaşayan bireylerdir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.