Hakikat, bebeğim; ölümü aydınlatırken hayatı gölgeler.
Devinimin olduğu yerde ışık, ışığın olduğu yerde kaçınılmaz biçimde gölge vardır. Hayat ışıkla mümkünse de hayatın anlamı gölgelerde saklı durur. Zamanın ölü doğmuş çocuklarını görürsünüz karartıların içinde. Sözcükler, suskunluklar,şarkılar, ağıtlar,yeminler,ihanetler, kahkahalar,gözyaşları, sevinçler,, hayal kırıklıkları ve yüzler...en çok da yüzler. Neden söz ettiğimi biliyorsunuz. Bütün aşklar küllenir, bütün babalar ölür, bütün hikayeler biter. Birinin yıkıntıların önünde nöbet tutması gerekir; işte o yüzden, biri hariç bütün çocuklar büyür.
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.