Bir Teselli Ver!
Hayatım sonuna yaklaştığında, bunun başını sorgulamaya başladım artık. Ama fark ettim ki, iş işten; gerçek düşten geçmişti bile. Yaşlandıkça kuracağım hayaller azalmış, kurmuş olduğum hayaller ise tedavülden kalkmıştı. Geçmişim, gerçekleşmemiş hayaller çöplüğüne dönmüştü. Son kullanma tarihi geçmiş hayallerimi boşuna tutuyorum hafızamda. Uzak hayaller kuramıyorum mesela. En kolayı ise yarın için kurduğum hayaller. Yarın dediysem, öyle uzak bir yarın değil, bugünden sonrası. Anladım ki, yaşlılık telafi edilmesi mümkün olmayan dersler vermişti bana. Hayatta elimi neye atsam kurudu. Girdiğim bütün işleri batırdım, evliliğimi mahvettim, tüm çevremi kaybettim. Şimdi de elimde son kalan kundura dükkanım yandı. Sıfırı tükettim.
Koskoca mahallede acımı paylaşmaya üç kişi gelmiş. Nasıl bir adamsam artık düşünün, para biriktirmediğim gibi, hiç dost da biriktirmemişim. Sevdiklerimi ve dostlarımı, bir hovardanın paralarını savurduğu gibi savurmuşum tek tek. Elimde bir bunlar kalmış. Bunlara da ne kadar dost denirse artık.
Bakkal Remzi’ye bak! Gelmiş bana ‘’ Senin adına üzüldüm’’ diyor. Aklınca beni teskin ediyor. Oldum olası sahte gelmiştir teselliler bana. Böyle durumlarda insan, yüzüne en üzgün ifadesini takınmaya çalışır ama içten içe teselli ettiği kendisidir. Onun yerinde olmadığı; onun yaşadığını yaşamadığı için bir şükürdür teselli denilen şey. Bir de demez mi? ‘’Üzüntünü paylaşıyorum’’ diye. Üzüntümü paylaşacakmış! Haydi, paylaşalım üzüntümü Remzi. Biraz sana, biraz alt kat komşuma, biraz da sırf ne hale düştüğümü görmek için gelmiş olan sahte dost Sadettin’e. Aaa! Bana üzüntü kalmadı sizinle paylaşınca. Bendeki de üzüntü müymüş ha? Üç kişiye dağıttım bitti hemencecik. Şimdi de üzüntümün kalmamasına üzüldüm iyi mi? Beyler gelmeyin üzerime, benim üzüntüm ancak bana yeter.
Sadettin’e bak Sadettin’e! Nasıl da üzülmüş gibi davranıyor kereste. Sırf benim ne halde olduğumu görmek için gelmediyse ben de bir şey bilmiyorum. Buradan çıkıp kahveye gidecek ve benim nasıl yıkıldığımı anlatacak arkadaşlarına. Sonra da çay parası ödetmesine okey oynayacak. Benden aldığı üzüntüyü altındaki adamı taşlarken unutacak. Ben bilmez miyim malımı? Hepimiz sahtekârız be, hepimiz!
Bakkal Remzi ise, bitse de gitsek havasında tavanı süzüyor deyyus! Demek ki dükkânı yine hesap bilmez çırağına emanet etmiş. Remzi Cuma namazına gitmeyi bile bıraktı bu çırak yüzünden. Güya para üstünü fazla veriyormuş çırak. Söylentiye göre Remzi Cuma namazındayken bakkal dükkânı müşteri ile dolup taşarmış. Şimdi aklında ‘’Dükkânda neler oluyor?’’ varken bana ne kadar üzülebilir ki? Kesin bakkal müşteri kaynıyordur yine. Gidip ben de Remzi’nin üzüntüsünü mü paylaşsam acaba? Senin adına üzüldüm Remzi. Senin çırak şimdi dükkânın anasını ağlatıyordur. Yirmi lira verene, elli lira üstü veriyordur. Allah insana, çırağın da matematik bilenini nasip etsin. Sahi Remzi, üzüntülerimizi değiş tokuş edelim mi? Yok, etmeyelim bence. ‘’Benim payıma fazla keder düştü’’ diye birbirimize girmeyelim durduk yerde.
Alt komşumu da getirmişler yanlarında. Adam buraya ne için geldiğini bile bilmiyor. Daha demin yanıma gelip ‘’Ölenle ölünmüyor kardeş’’ dedi. İlk girdiğinde benim adıma üzüldüğünü söylerken bunu unutmuş olacak ki sonradan gelip yanıma "Ölenle ölünmüyor kardeş’’ dedi. Taziyeye geldiğini sanıyor garibim. Halbuki benim ölecek kimsem bile yok. Bir kutu da çay getirmiş. ‘’Birader benim dükkân yandı’’ desem ayıp olur şimdi. Sonra bir saat de dükkânın nasıl yandığını anlat dur adama. İyisi mi böyle bilsin. Zaten ‘’kardeş’’ diyor, adımı da bilmiyor. Peki, ben ona niye ‘’birader’’ diyorum. Çünkü ben de onun adını bilmiyorum. Böyle de severiz komşumla birbirimizi.
‘’Zaten küçük bir kundura dükkânıydı’’ diyor Bakkal Remzi. Sadettin de ekliyor, ‘’Öyle ama tek geçim kaynağıydı garibin’’ Karşıma geçip yüzüme yüzüme üzülüyorlar. Şimdi ben dükkânın küçük olduğuna mı, tek geçim kaynağım olduğuna mı yoksa yandığına mı üzüleyim be vicdansızlar! Bunlar nasıl teselli edici cümleler böyle? Hani biraz önce üzülmeye değmez diyordunuz? Dükkânım yanmasa bile, küçük olmasına üzülebilirmişim meğer. Üzüntüme bir de alt kat komşumun ‘’ne dükkânı, ne yanması’’ bakışları eşlik ediyor şimdi. Şaşkın bir şekilde açıklama bekliyor. Sen bari dur be birader, sen bari dur! Duramıyor ama birader.
’'Sigortası var mıydı?’’ diye soruyor. Ben cevap vermeden atlıyor Sadettin. ‘’Göt kadar dükkâna ne sigortası yaptıracak ki’’ Bakkal Remzi ‘’ Sigortası olaydı, zararını karşılarlardı’’ diyor. Aferin lan Remzi! Sigorta dediğin tam olarak böyle bir şey zaten. ‘’Ah ah!’’ diyor Sadettin. ‘’Karısı, çoluğu çocuğu da terk etti adamı yıllar önce zaten. Varmayın üstüne’’ Yığılıp kalıyorum olduğum yere. Tek kelime edemiyorum, zaten ettirmiyorlar da sağ olsunlar.
‘’Acısı büyük, kalkalım’’ diyor Bakkal Remzi. Dükkâna yetişecek ya Deyyus! Kalkıyorlar aynı anda. Son olarak alt kat komşum çıkıyor evden. Giderken "Üzülme kardeş, yananla yanılmıyor" diyor. Ölenle ölünmüyor, yananla yanılmıyor, gidenle gidilmiyor diye diye kaldım mı yine bir başıma? Kendimi kökünden kesilmiş bir ağaç gibi hissediyorum şimdi. Geçmişi ile bağı koptuğu için kuruyan; geleceğe ise yeşerecek bir dalı olmayan bir ağaç.
··
1 artı 1'leme
·6,9bin görüntüleme
Erkeklerin neden birbirlerine birader, kardeş dediklerini şimdi anladım. Demek hafızaları çok zayıf :)
Okurken aklıma bir fıkra geldi. Yaşları ilerlemiş eşlerden erkek olan, eşine "hayatım, birtanem" gibi sözcükleri kullanırmış. Onlara giden bir misafir, "Bu yaşta hala eşinize aşıksınız, ne güzel." demiş. Yaşlı amca, "Sus, sus, ismini unuttum." demiş :D
Her ne olduysa en iyisi olmuştur.Son da Allah kerim de başta değil mi?
:)
1 önceki yanıtı göster
Teşekkür ederim. Güzel bulmana sevindim. Güzel bulmayınca sevinmiyorum biliyorsun😅
Cana geleceğine mala gelsin. Boş ver. Bu da üst komşu.🤭 Elinize sağlık. ☘️
"Bunda da vardır bir hayır" vardı bir de.;)) Teşekkür ederim okuduğun için.
Yine çok güzel bir hikaye, eline sağlık. Ve yazdıkça daha da iyi oluyor gibi geldi abi bana. Bence yazmayı hiç bırakma.☺️
Teşekkür ederim Kaan. Sen ve Yazgı gibi değerli okurlardan bunları duymak çok güzel. ;))
Bu devirde acını paylaşacak üç kişi (eğer hakikaten paylaşabileceğinize inandıysan) ne mutlu sana :) Özlemişim kaleminden dökülen trajedikomik gerçekleri. Yüreğine sağlık Mustafa 👋🍀
Bence sen yazma, bırak bu işleri git çocuklarınla ilgilen.. Ciddiyim yazma (Ne demek kıskançlıktan ölüyorum ne kıskanıcam yaa. :)) ) Sen yine de yazma
Teşekkür ederim bunları övgü olarak üzerime alıyorum.;))
1 sonraki yanıtı göster
"Acını paylaşıyorum, üzüntünü hissediyorum" gibi sözler bana da sahte gelir hep .. herkesin acısı kendinedir nasıl hissettiğini bilemezsin ki nasıl paylaşasın.. sadece yanında susup oturmak bile yeter bence yanındayım demek yalnız değilsin demek en afilli teselli sözlerinden bile daha etkili olabilir belki de.. Çok güzel bi hikaye olmuş ,Mustafa Kutlu'nun kalemine çok benzettim okurken, o tat geldi bazı cümlelerde, cok beğendim elinize sağlık
Genel olarak bu sahteliği zaman zaman yapıyoruz ya da bu sahtelik bize yapılıyor. Beğenmene sevindim. Teşekkür ederim.;))
Korktuğum olayın başıma gelmemesi için korkmamaya çalışmak bile bir gün bu olayın gerçekleşme ihtimalini hiç azaltmıyor gibi...
Emeğinize sağlık, çok doğal, çok güzel olmuş. Kaleminiz hiç durmasın.⭐
En sevdiğim yazarlara şöyle bir göz atınca, gülümseyerek okuduğum satırların, bazılarını diğerlerinin önüne geçirdiğini fark ediyorum.
Sanırım benim için önemli kriterlerden biri bu.
Zekana sağlık, çok keyifliydi. :))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.