Sohrab Sepehri'yi bu dizelerinden tanıyordum sadece:
"Bir şair gördüm, konuşurken,
bir zambağa “siz” diyordu."
Fazlasıyla narin gelmişti bana. Okumak da şimdiye kısmetmiş.
Dünya misafirliğinde, sıkıntı ovasında, irfan bağında... gördüklerini içe işleyen bir üslup ve hitapla öyle bir döktürmüş ki!
