Ben en çok karanlıktan nefret ederdim. Ama yine en çok karanlığı isterdim. Karanlıkta onun gözleri ile ışıldardı yıldızlar. Şimdi kahrolası bir cehennemin, ağzına kadar ateş dolu sofasında yatmakta ruhum. Karanlık bile yok artık. Acı yok. Acımak yok. Her yer alev her yer yangın yeri. Gelmesin üstüme hiç kimse, ben bu gece aşkı görmüşüm en derinine ruhumun. Yanıyor artık umutlarım. Yanıyor nefret, küllenmiş aşk.
Sayfa 1Kitabı okudu
·
205 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.