Chestov, Hegel’in “güneş dizgesinin devinimleri, değişmez yasalara uygun olarak gerçekleşir, bu yasalar onun akılsal dayanağıdır” türünden bir önermesine sinirlendiği zaman, bütün tutkusuyla Spinoza akılcılığını yerle bir etmeye çalıştığı zaman, aklın boşluğu sonucuna varır. Buradan da, doğal ama geçersiz bir dönüşle, akla-aykırının üstünlüğü sonucuna. Ama geçiş apaçık değildir. Çünkü burada sınır kavramıyla düzlem kavramı girebilir araya. Doğanın yasaları belirli bir sınıra kadar doğru olabilirler, bu sınırı geçtikten sonra kendi kendilerine karşı dönerek uyumsuzu doğururlar.
can yayınlarıKitabı okudu
·
175 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.