Elif Şafak kitaplarını hiç okumamış birinin ilk okuması gereken birinci roman bu.Elif Şafak'ın hayatından kesitler sunduğu bu eserde aynı zamanda düşüncelerini fikirlerini kolaylıkla yakalayabilirsiniz.
Bir de içlerinde kırpıntı halinde yükselen yazma isteğinin ete kemiğe bürünmesi için başvurulması gerekilen şaheser.
Bu kitap üzerine sayfalar hatta onlarca roman yazılabilir.Çünkü bir değil bir çok konudan müteşekkil.Ayrı gayrı.Bir yanım hemen bitirmelisin derken, bir yanım yudum yudum, azar azar ilerlemeyi seçiyor. çünkü biliyorum şappadak bitirirsem kitabı yarım kalırım...
İki güne yayıyorum, bir günde bitecek kitabı.
Kitabı okurken kendimi Elif Şafak'la İstanbul'da boğaza karşı kahvelerimizi yudumlarken buluyorum.Yıllar yılı uğramadığım bu şehre sırdaş,arkadaş, dost gibi.
Sıradan muhabbet ediyoruz,öylesine...
Yazmayı çok sevdiğimi ama kalemimin zayıflığından dem vuruyorum.Ruhumda sıkışıp kalan bir kaç kelamı dışarıya vuramamanın azabını çekiyorum, içten içe sessizce.Boğaza bakan gözlerini usulca bana kaydırıp manidar bir bakış fırlatıyor sonra tekrar boğaza dönerek ekliyor:Tasalanma ve zaman ver kendine,ta ki demlenip pişene kadar.
Elif'in karşımda uzun uzun geçen sessizliğini izliyorum.Kelimelerden kuleler inşa ettiğine şahit oluyorum, Elif Şafak'ın.Ağzımda kelimeler geveliyorum,en az onun kadar şatafatlı güçlü betimlemeler kurmaya yelteniyorum.Beceremedikçe kızarıp bozarıyorum.İçten içe ona imrenirken buluyorum kendimi.Beynimi okumuş gibi,cımbızla seçer gibi kendi hayatından bir anı seçip çıkarıyor ve anlatıveriyor bir çırpıda.Hiç bir şey kolay olmadı.
Bir an yıllar yılı tanıdığım Elif yerine bambaşka biri geliyor.Daha çocuk, Strasbourg'taki evde babasıyla çekilen tek fotoğraf karesini bana gösteriyor.Gözlerini benden kaçırarak.Babasına hasret büyüdüğü yıllardan dem vurarak.Babasıyla bir türlü aynı kutupta birleşememenin ızdırabını boğaza,suya denize kusuyor.
Elif Şafak'ın penceresinden bakıyorum hayata, kategorilere ayırdığı insanlar topluluğundan:
Kendini paralayanlar
Kotaranlar
Anti-kırılganlar kategorilerinde buluyorum kendimi.Biraz garipsiyorum kendimi,yabansılmıyım yoksa uysal mı?Karar kılamadan bir sonraki mecraya atılıyorum...
Çok şey yazılabilir ama okuyucuları sıkmamak adına burada bitiriyorum.Uzun zamandır bu kadar hevesle bir kitabı okumamıştım
Elif Şafak 
Sanma ki Yalnızsın
·
433 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.