Kendime dokunurken, ellerimi ovuştururken, "ben" diyordum, evet; ama kime diyordum bunu? Kimin için? Yalnızdım. Koskoca dünyada yapayalnız, bir başıma. Şu anda beni saçlarımın dibine dek titreten bu ürpertide sonsuzluğu, bu sonsuz yalnızlığın soğukluğunu duyumsuyordum.
Sayfa 169 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
··
1,418 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.